Op een scheurkalender las ik ooit eens de woorden: “God ziet ons zoals we kúnnen zijn, maar houdt van ons zoals we zijn.”
We zijn goed genoeg zoals we zijn, maar God ziet meer. God ziet onze potentie, onze ongekende talenten die in ons verborgen liggen. In de spiritualiteit heet dit mystagogie: in (iets of) iemand meer zien dan wat je feitelijk met je ogen kunt zien.
Bestaat er een god die ons ziet zoals we zijn? Zelf vind ik die vraag niet zo relevant. God staat voor mij voor iets wat verborgen is, maar wat we misschien wel kunnen ervaren. In dit verband zou ik zeggen dat je diep van binnen wordt aangetrokken door het verlangen de man of vrouw te zijn die je in wezen bent. Dit is een kwaliteit van de ziel. Die blijft ons trekken en duwen in die richting: je ware zelf.
Op weg naar jezelf
Worden wie je bent is een ‘naar jezelf toe trekken’. We kennen allemaal situaties in ons leven waarop we de regie uit handen moesten geven, niet langer de controle hadden over wat er met ons of om ons heen gebeurde. Vaak zijn dit momenten van omkeer, waarop je tot inzicht komt, ingrijpende keuzes maakt. Momenten waarvan je vaak later zegt dat ze je dichter bij jezelf hebben gebracht.
Wie we zijn ligt in ons wezen opgeslagen, we hebben een leven nodig om het ook te wórden. En we hebben ánderen nodig om het te worden. Mensen die van je houden, die je stimuleren, aanmoedigen. Mensen die in je geloven, omdat ze je kwaliteiten zien, óók als jij ze zelf nog niet ziet. Maar ook mensen die je tegenwerken, belemmeren, want die leren je onbedoeld veel over jouzelf.
Durven
Het is een goede oefening om eens na te gaan wanneer er momenten waren in je leven dat je het gevoel had écht jezelf te zijn. Dat wat je deed helemaal samenviel met wie je was. Een gevoel van één zijn. Het kan een ingang zijn naar een andere manier van leven, naar andere keuzes maken, naar nieuwe inzichten. Worden wie je bent is ook dúrven worden wie je bent. Hier passen de beroemde woorden van Marianne Williamson: “Onze diepste angst is onze niet te meten kracht. Niet de duisternis, maar het licht in ons, is wat we het meeste vrezen …”. Als we die angst kunnen overwinnen, bevrijden we onze ware identiteit.
Een mooie belofte voor 2025!
